تو ادامه ی من هستی

موهایت



ادامه, ی یک رودخانه است



و دستانت



ادامه, ی یک درخت







شانه هایت



کوه پایه است و



چشمانت



ادامه, ی خورشید







قلبت



انارِ ترک خورده ی کوردستان و



نامت



ادامه, ی یک گیاه است



که در زمستان می روید







گریه ات



ادامه, ی دریاست



و خشکی های بعد از آن



خنده ات



ادامه, ی شعرِ پل الوار است



وقتی



که تو را به جای تمامِ زنانی که ادامه نداده ام



ادامه می دهم







نگاه که می کنی



نگاهت ادامه ی یک پنجره است



و چشم که می بندی



چهره ات



ادامه ی دیوار چین







حرف که می زنی



صدایت



ادامه ی آواز پرندگان است



وقتی که شب خاموششان کرده است



و لب که می بندی



سکوتت ادامه ی کویر







تو ادامه ی همه چیز هستی,



و سطر آخرِ هر شعر عاشقانه



در تو به پایان می رسد







با ادامه ی این شعر راه برو



با ادامه ی این شعر نگاه کن



با ادامه ی این شعر حرف بزن



عاشق شو



ببوس







با ادامه ی این شعر زندگی کن

 تو

ادامه ی من هستی,

بابک زمانی